خلوص طعمِ خدا..

خیلی هامان می خواهیم اقیانوس شویم

اما فرق است بین اقیانوس ها

برخی اقیانوس اند اما سطحی و کم عمق

برخی اما ... ژرفایشان آدمی را به حیرت وا می دارد

عمق و ژرفا به انسان استحکام و ثبات می دهد

خلاقیت و قابلیت تولید جریان، قابلیت تولید طوفان میدهد

روی چنین فردی می توان تکیه کرد.

هدف ما این نیست که پژوهشگر شویم یا مربی یا فلان مدرسه را ...

هدف ما این است که ذخیره ی جامعه ای شویم که قرآن به دست آقایمان در آن جاری می شود.

هدف ما این نیست که با کارهای نامنسجم و متنوع خود را به اقیانوسی کم سطح مبدل کنیم، باید که عمیق شویم؛

اقیانوس کم سطح فقط ظاهرش زیباست

هر کدام هر کاری که در دست داریم به بهترین وجه انجام دهیم، به خالصانه ترین وجه

هر کاری که متصل باشد به قرآن، مقدس است، مگر می شود چشم های بینا آن را کم و کوچک بپندارند؟

مگر می شود این کارها تکراری و خسته کننده شوند وقتی که جا برای خالصانه تر کردنش تا بی نهایت باز است.

خلوص به آدمی عمق می دهد، وسعت استعدادها و توانایی ها و دامنه ی برخورداری از تعقل و تدبر در آسمان توحید را مضاعف می کند.

خلوص طعم خدا را به انسان می چشاند و  به آدمی سرعت و اشتیاق می دهد، اشتیاق بیشتر و بیشتر نزدیک شدن، بیشتر و بیشتر چشیدن

متن ادبی خودت را می نویسی یا برنامه ی مطالعاتی خودت را انجام می دهی یا به فلان کار اجرایی ات می رسی اما به بهترین وجه، عمیق و خالصانه و با طهارت،

 و بعد می بینی که توانایی تولید جریان پیدا می کنی.

اقیانوس عمیق خیلی زیباست، هم ظاهرش و هم در درونش هزاران موجود قابلیت حیات یافته اند.

وقتی هدفمان این شد، وقتی چشم از مقایسه وسعت اقیانوس هایمان برداشتیم و به عمق چشم دوختیم، وقتی خالص شدیم، خدا با قلمش برایمان می نویسد که کجا باشیم، چه کاره باشیم.

آن زمان است که مختصات انسانی خود را در زندگی فردی و اجتماعی نسبت به اماممان به شفافی هر چه تمام تر ادراک می کنیم.

و من الله التوفیق

خانم معظمی